Pyār pā keh tē dughā har vārī lāṇodā ē
Punjabi Poetry
نظراں ملا کہ تے فر نظراں چرانودا اے
اپنے محبوب دی کی دساں موسماں جیا جدا مزاج اے
پریت دی اگ پڑھکا کہ مینوں ایدھے وچ جلانودا اے
وچھڑن دی آں گلاں کرے جد وی ملدا اے
وچھوڑے دا ناں لے کہ میری اکھاں وچوں نیر بہانودا اے
زُلف اودھی جنویں ریشم دی لٹھ ہووے
میرے کندھیاں تے سر رکھ کہ مینوں آرام پہنچانودا اے
اودھے ہسن نال میرے دل دا ویہڑا کھل جاوے
اپنی ایہناں اداواں نال مینوں اپنی اوڑھ لیانودا اے
میرا اودھے بنا ہُن گزارا نہیں ایہہ وی جاندا اے
ذوالفقار نوں اپنا میت کہہ کہ جیہڑا فر دامن چھڑانودا اے
Transliteration
Nazrāṁ milā keh tē phir nazrāṁ churaṇodā ē
Apṇē maḥbūb dī kī dasāṁ mūsamāṁ ji’ā jadā mizāj ē
Prit dī ag paṛhkā keh mainū aidhē vich jalānodā ē
Vichḍan dī āṁ galāṁ karē jad vī miladā ē
Vichhoṛē dā nāṁ lē keh mērī akhāṁ vichōṁ nēr behānodā ē
Zulf udhī jinūṁ rēshim dī laṭh hōvē
Mērē kandhīāṁ tē sar rakh keh mainū āraṁ paunchānodā ē
Udhē hasan nāl mērē dil dā vēhṛā khul jāvē
Apnī ēhnāṁ adāwāṁ nāl mainū apnī oṛh līānodā ē
Mērā udhē binā hun guzārā nahī ēh vī jāndā ē
Zūlfiqār nū apnā mīt keh keh ji’hṛā phir dāman chhuraṇodā ē
English Translation
When gazes meet, then they steal away sight.
What can I say about my beloved’s temperament,
Setting my heart ablaze with the fire of love.
Whenever we meet, he speaks of separation,
By mentioning parting, tears flow from my eyes.
His hair is like a silk strand,
When he rests his head on my shoulders, he brings me peace.
With his smile, my heart’s courtyard blooms,
With his gestures, he wraps me in his embrace.
He knows that without him, I cannot survive,
Calling Zulfiqar his own, yet letting go of the hem.
Hindi Translation
नज़रे मिलती हैं तो फिर नज़रे चुराता है।
अपने महबूब की क्या बताऊं, मौसमों जैसा उसका मिजाज है,
प्रीत की अग्नि जलाकर मुझे इसमें जलाता है।
बिछड़ने की बातें करे, जब भी मिलता है,
बिछोड़ का नाम लेकर मेरी आंखों से आंसू बहाता है।
उसकी ज़ुल्फ जैसे रेशमी लट हो,
मेरे कंधों पर सिर रखकर मुझे आराम पहुँचाता है।
उसकी हंसी से मेरे दिल का आंगन खिल जाता है,
अपनी इन अदाओं से मुझे अपनी ओढ़ लीता है।
मेरे उसके बिना अब गुज़ारा नहीं, यह भी जानता है,
ज़ुल्फ़िकार को अपना मीत कहकर, जो फिर दामन छोड़ता है।
