Punjabi Poems of Tariq Aziz
Punjabi Poetry
ایہوی اے تقدیر
ہولی ہولی پُھل جاواں گے
اک دوجے دیاں شکلاں وی
ہولی ہولی سکھ جاواں گے
زندہ رہن دیاں عقلان وی
پتا نہیں کی ہونا ہے
پچھلا پہر اے شام دا
دل نوں عجب اداسی ہے
انج لگدا ہے سارے نگر دی
کوئی وڈی چیز گواچای ہے
انج لگدا ہے جیویں خلقت
اپنے لہو دی پیاسی ہے
ویلے دا جبر
کون سی اوہ ، تے کون ساں میں
سارے رنگ خیالاں دے
اک دوجے نوں دس نائی سکدے
قصّے عجب ملالاں دے
Explanation (Punjabi): یہ نظم تقدیر اور انسانی احساسات کے بارے میں ہے۔ شاعر نے وقت کے گزرنے اور زندگی کی ناپائیداری کو بیان کیا ہے۔ اس میں دکھ اور اداسی کا اظہار ہے، جیسا کہ انسانی وجود کی پیچیدگیاں اور داخلی کشمکش۔
Transliteration
Ehovi ae taqdeer
Holi holi phul jaavan ge
Ik duje diyan shaklan vi
Holi holi sukh jaavan ge
Zinda rahan diyan aqlan vi
Pata nahin ki hona hai
Pichla pehar ae shaam da
Dil nu ajab udaasi hai
Inj lagda hai saare nagar di
Koi vaddi cheez gavachai hai
Inj lagda hai jeiven khalkat
Apne lahu di pyasi hai
Veled da jabr
Kaun si oh, te kaun saan main
Saare rang khayalan de
Ik duje nu das naai sakde
Qissay ajab malaalan de
Explanation (Transliteration): This poem reflects on fate and human emotions. The poet describes the passage of time and the impermanence of life, expressing feelings of sorrow and melancholy, as well as the complexities of human existence and internal conflict.
English Translation
This is fate,
Slowly we will bloom,
Even the shapes of each other,
Slowly we will find peace.
The intellect that survives
Does not know what will happen,
The last hour is this evening,
The heart feels a strange sadness,
It feels as if something big is lost
From the entire town.
It seems as though the creation
Is thirsty for its own blood.
The oppression of time,
Who is that, and who am I?
All the colors of thoughts
Cannot describe each other.
Stories of strange sorrows.
Explanation (English): This poem explores the themes of fate and the transient nature of life. The poet expresses a deep sense of loss and sadness, reflecting on the complexity of human feelings and the struggles faced as time passes. It reveals a poignant introspection about existence and the connections between people.
Hindi Translation
यह है किस्मत,
धीरे-धीरे हम खिलेंगे,
एक-दूसरे की आकृतियाँ भी,
धीरे-धीरे सुख पाएंगे।
जीवित रहने वाली बुद्धि भी
नहीं जानती कि क्या होगा,
यह शाम का आखिरी पहर है,
दिल में अजीब उदासी है,
ऐसा लगता है जैसे पूरे नगर से
कोई बड़ी चीज़ खो गई है।
ऐसा लगता है जैसे सृष्टि
अपने खून की प्यासी है।
समय का अत्याचार,
वह कौन है, और मैं कौन हूँ?
सोचों के सारे रंग
एक-दूसरे को नहीं बता सकते।
अजीब दुखों की कहानियाँ।
Explanation (Hindi): यह कविता किस्मत और जीवन की अस्थायी प्रकृति के विषयों की खोज करती है। कवि खोने और उदासी की गहरी भावना व्यक्त करता है, यह दर्शाते हुए कि समय के बीतने के साथ मानवीय भावनाओं की जटिलताएँ और संघर्ष कैसे होते हैं। यह अस्तित्व और लोगों के बीच संबंधों पर एक गहन आत्म-निरीक्षण प्रस्तुत करती है।
