نہ آوے تاں اوہدی مرضی سارا دن نہ آوے،
آوے، پل نہ لنگھن دیوے، ملو-ملی آوے۔

جد میں سداں نہ آون دے سو-سو پجّ بناوے،
مرضی ہووے روکن تے وی سدھی چلی آوے۔

لیکے چاہت پار پجن دی بیڈر ہو کے ٹھلے،
دھن دی پکی سوہنی وانگوں کلم-کلی آوے۔

لنگھے وقت دیاں سبھ گلاں چیتے کر کر دسے،
جد وی حسن نشے وچ ہوکے ٹلم-ٹلی آوے۔

گھر دا سنما حالَ بنایا، میرے گھر دے لوکاں،
آکھو لے کے ملاں، قاضی اتے مسلی آوے۔

بھاویں تیری ہر حرکت دے بارے مخبر دسن،
تینوں تکے باجھ نہ من نوں کدے تسلی آوے۔

عینی کھلھ دویں نہ ربا مینوں من مرضی دی،
لوبھی من وچ لوکاں بارے سوچ کولی آوے۔

ماڑا ڈنگ-ٹپائی خاطر جو لبھے لے آوے،
پر تکڑا نہ چاہوے گھر وچ چیز سولی آوے۔

ربا ایڈی آیو دے دے اوہ پل میں وی دیکھاں
تیرے حکماں نال جدوں جگّ تے ترتھلی آوے۔

جہڑے نال ودھے-پھلے نے نال نے لے کے جانے،
پنڈ دکھاں دی بنن نوں اوہ لے کے پلی آوے۔

زوراور دی ہکّ تے بہہ کے ماڑے دا حق کھوہواں،
بھناں-گھڑتاں کردے من نوں پھیر تسلی آوے۔

بھاویں دنیاں پٹھی ہووے ‘نور’ نہیں ایہہ چاہندا،
گھر وچ عزت-داراں دے ہر للی-چھلی آوے۔

Na aave tan ohdi marzi saara din na aave,
Aave, pal na langhan diwe, milo-mili aave.

Jad main sadan na aavan de so-so paj banawe,
Marzi hove rokan te vi sadhi chali aave.

Leke chahat paar pajan di bedar ho ke thalle,
Dhan di paki sohani wangan kalam-kali aave.

Langhe waqt diyan sabh gallan cheetay kar kar dasay,
Jad vi husan nashe vich hoke talm-tali aave.

Ghar da sanma haal banaya, mere ghar de lokan,
Aakho le ke milan, qazi ate musli aave.

Bhavain teri har harkat de bare makhbar dasan,
Tainu takay bajh na man nu kade tasalli aave.

Aini khill doin na rabba mainu man marzi di,
Lobhi man vich lokaan bare soch koli aave.

Maara dang-tapayi khatir jo labhe le aave,
Par takda na chahwe ghar vich cheez soli aave.

Rabba eidi aiyo de de oh pal main vi dekha
Tere hukman naal jadon jaga te tarthli aave.

Jehde naal vaddhe-phalle ne naal na le ke jaane,
Pand dukhda di banan nu oh le ke palli aave.

Zorawar di hak te beh ke maare da haq khohwan,
Bhnaan-ghartaan karde man nu pher tasalli aave.

Bhavain duniya patthi hove ‘Noor’ nahin eh chahinda,
Ghar vich izzat-daraan de har lalli-chhali aave.

If they don’t come, it’s their wish; they don’t come all day,
If they come, not a moment passes without meeting.

When I cry out, they build obstacles for me,
If it’s their wish to stop, they still leave straight away.

Carrying the desire to cross the love’s shore,
Like a prized flower, their beauty comes along.

Recollecting all the conversations from a long time,
Whenever beauty arrives, it dances enchantingly.

I’ve made the house a welcoming place for my family,
Invite the clerics, the judge, and the respected to come.

Even if the messengers inform about your every move,
Without seeing you, my heart never finds solace.

In the eyes, may the divine reveal my desires,
My greedy heart contemplates the people.

For the sake of petty discussions, those who come,
But nothing unpleasant should be brought into the house.

O God, may you grant me those moments when I see,
When your commands bring joy to the world and beyond.

Those who prospered along with me,
They take with them the misery of the village.

Sitting on the authority, I have lost the right of the weak,
While those who craft decisions return my heart’s comfort.

Even if the world seems chaotic, ‘Noor’ doesn’t desire this;
Every charming appearance in the home should bring respect.

अगर वे नहीं आते, तो यह उनकी इच्छा है; वे पूरे दिन नहीं आते,
अगर वे आते हैं, तो मिलन के बिना एक पल भी नहीं गुजरता।

जब मैं पुकारता हूं, तो वे मेरे लिए बाधाएँ बनाते हैं,
अगर यह उनकी इच्छा है कि मुझे रोकें, तो वे सीधे चले जाते हैं।

प्यार की किनारे पर पहुंचने की इच्छा लेकर,
जैसे एक कीमती फूल, उनकी सुंदरता आती है।

लंबे समय की सभी बातों को याद करते हुए,
जब भी सुंदरता आती है, तो यह मनमोहक नृत्य करती है।

मैंने अपने परिवार के लिए घर को स्वागत योग्य बनाया है,
मौलवियों, जज, और सम्मानित लोगों को बुलाने की बात करो।

अगर आपके हर कदम के बारे में संदेशवाहक सूचित करते हैं,
बिना आपको देखे, मेरा दिल कभी भी संतोष नहीं पाता।

आंखों में, ईश्वर मेरी इच्छाएँ प्रकट करे,
मेरी लालची आत्मा लोगों के बारे में सोचती है।

छोटी-छोटी बातों के लिए, जो लोग आते हैं,
लेकिन घर में कुछ भी अप्रिय नहीं आना चाहिए।

हे भगवान, मुझे उन पलों का आशीर्वाद दो जब मैं देखूं,
जब आपकी आज्ञाएँ दुनिया और धरती को खुशी लाती हैं।

जो लोग मेरे साथ समृद्ध हुए हैं,
वे गांव के दुख को अपने साथ ले जाते हैं।

सत्ता पर बैठकर, मैंने कमजोर का अधिकार खो दिया है,
जबकि जो निर्णय करते हैं, वे मेरे दिल की शांति लौटाते हैं।

चाहे दुनिया अव्यवस्थित हो, ‘नूर’ इसे नहीं चाहता,
घर में हर आकर्षक छवि को सम्मान लाना चाहिए।