اپنے حق دی کلی، گلی، جلی دے پربندھ لئی،
کدنا پینیں اس جگّ روپی، کھاڑے وچ لنگوٹے نال۔

کیڑے تاں سردی دی خاطر، دانے کٹھے کردے نے،
ایہہ کیوں بھریں گداماں نوں، بیٹھا ہے پچھو گھوٹے نال۔

تن دے کپڑے لے نہ ہوئے، میری نیک کمائی توں،
سارا شہر خرید لیا، لوکاں نے پیسے کھوٹے نال۔

جان کڑکی دے وچ پائی، لوڑاں، توڑاں، تھوڑاں، نے،
فینہ دتا اکھلی وچ چینا، جیوں کٹّ کٹّ کے سوٹے نال۔

کٹھے کردا-کردا جھمبیا، محکمیاں سرکار دیاں،
صبر نہیں سی جس نوں آیا، پیسے ماڑے-موٹے نال۔

اس نے ظاہر ہو جانا ہے، اک نہ اک دن لوکاں تے،
کنی دیر چھپائینگا توں، ظالم روپ مکھوٹے نال۔

رجّ نہ ہوئے جہڑے ختے، نہراں سویاں، کھالاں توں،
سکنوں کویں بچاؤگے، پا پا کے پانی لوٹے نال۔

جھوٹھی گلّ ہے سنگت دا پاہ، آؤندے نیڑے بیٹھن تے،
مینوں گاؤن-وجاؤن نہ آیا، بیٹھ ‘انوپ جلوٹے’ نال۔

بہت گھمنڈ کریں نہ اپنی، سندر دکھّ دے سنگاں تے،
فٹّ جاندی ہے اکھ بلوری، اک پتھر دے ٹوٹے نال ۔

سوہنے-سوہنے پھلّ بنا کے، تیاں دی سردار بنی،
جیون دی پھلکاری تے، انگلاں دے پوٹے-پوٹے نال۔

جد آساں نوں ڈھارس دیون والا ڈھیری ڈھاء بیٹھا،
جیون دی چنی شنگار لئی ہنجھوآں دے گوٹے نال۔

کلا-کارا، آپ مہارا، بندہ کی کر سکدا ہے،
جگّ نوں ہے پرپھلت کیتا، ربّ نے جوٹے جوٹے نال۔

کھنڈھ جھدے تے بہہ کے بابے، دکھ سکھ کریا کردے نے،
تخت تے تختہ بن جاندے نے، اس لکڑ دے ٹوٹے نال۔

میرے نال ملاحظہ پا کے، ترنوں کیوں گھبراؤندا ایں،
باغاں نوں چھڈّ آئی کوئل، اک کاں کال–کلوٹے نال۔

ملاں کہندا اوہ ہی ملنے، جو ربّ نے لکھ دتا ہے،
اپنی-اپنی جون سنوارو، اپنے-اپنے کوٹے نال۔

جد آساں نوں ڈھارس دیون والا ڈھیری ڈھاء بیٹھا،
جیون دی چنی شنگار لئی ہنجھوآں دے گوٹے نال۔

تن، من، دھن، نوں داء تے لا کے اس نوں دودھ پلاؤندا ہاں،
جاندیاں وی کھیڈھ رہا ہاں، زہری سپّ–سپوٹے نال۔

اٹی والی ریت مکا کے، جاویں وچ بازاراں دے،
لوک خریدن نہ آ جاون، تینوں ‘نور’ گلوٹے نال۔

Apne haq di kali, gali, jali de parbandh lai,
Kadna painein is jagg roopi, khade vich langote naal.

Keede tan sardi di khatir, daane kathe karde ne,
Eh kyon bharein gadaman nu, baitha hai pichho ghotay naal.

Tan de kapray le na hoye, meri neek kamaai ton,
Saara shehar kharid liya, lokan ne paise khote naal.

Jaan kadki de vich pai, loran, todan, thoran, ne,
Finah ditta akhli vich cheena, jiven katt-katt ke sote naal.

Kathe karda-karda jhambi, mehkamiyan sarkar diyan,
Sabr nahin si jis nu aaya, paise maare-mote naal.

Us ne zahir ho jana hai, ek nah ek din lokan te,
Kinni der chhupayinga tu, zalim roop makhote naal.

Raj na hoye jehde khtay, nehran soiyan, khaalon ton,
Siknon kiven bachao ge, pa pa ke pani loute naal.

Jhootthi gall hai sangat da paah, aounde neere baithan te,
Mainu gaoun-wajaan na aaya, baith ‘Anup jalote’ naal.

Bahut ghamand karein na apni, sundar dikh de sangaan te,
Fatt jaandi hai akh bulori, ek patthar de toote naal.

Sohne-sohne phal bana ke, tiyaan di sardaar bani,
Jeevan di phalkari te, anglaan de pote-pote naal.

Jad aasan nu dharas deon wala dhairi dhaa baitha,
Jeevan di chuni shingar lai hanjhaan de gote naal.

Kala-kaara, aap mahaara, banda ki kar sakda hai,
Jagg nu hai parphalit kita, Rab ne jote jote naal.

Khandh jhadde te beh ke baabe, dukh sukh kariya karde ne,
Takht te takhta ban jande ne, is lakar de toote naal.

Mere naal malazah paa ke, tarnu kyon ghabraunda ain,
Baghaan nu chhad aayi koyal, ek kaan kaal-kalote naal.

Milan kehnda oh hi milne, jo Rab ne likh ditta hai,
Apni-apni joon sanwaaro, apne-apne kote naal.

Jad aasan nu dharas deon wala dhairi dhaa baitha,
Jeevan di chuni shingar lai hanjhaan de gote naal.

Tan, man, dhan, nu da te la ke is nu doodh pilaunda haan,
Jandiyan vi kheidh raha haan, zehri sup-sapote naal.

Atti wali reet maka ke, jaavein vich bazaraan de,
Lok kharidan na aa jaon, tainu ‘Noor’ galote naal.

For my rights in this city and street,
What should I do with this world, caught in the net of tricks?

Some gather grains to protect themselves from the cold,
But why are these stores filled, with hidden truths behind?

While I have no clothes on my body from my honest earnings,
The entire city is bought, by those with counterfeit money.

In this moment of need, I find the value of my labor,
Like a jar filled with whispers, they break my spirit into pieces.

Collecting burdens, they hide the struggles of the government,
Those without patience cannot endure the pressures of money.

It will eventually be revealed to the people,
How long will you hide, with that cruel mask?

If the channels are not cleared, how will we survive?
How will we protect ourselves when the floodwaters rise?

It’s a false promise of friendship when they come near,
I cannot sing or rejoice, sitting in ‘Anup’s shade.

We should not boast about our appearances,
When the eye of the beholder is like a shard of stone.

Crafting sweet fruits, they have become the leaders of the harvest,
In the artistry of life, they play with the hands of fate.

When the one who comforts us rests,
We decorate our lives with tears of joy.

An artist, a master, what can a person do?
The world has flourished, with God’s touch in every corner.

Sitting at the feet of the elders, they share joy and sorrow,
On the throne, they become the rulers, with broken pieces of wood.

Seeing me, why do you hesitate to sail?
The cuckoo left the gardens, with a black-winged companion.

The priest says only those who are meant to meet will come together,
Focus on your own life, with your own companions.

When the one who comforts us rests,
We decorate our lives with tears of joy.

I offer my body, mind, and wealth, feeding it with love,
Even in my departure, I continue the game, with poisonous companions.

Removing the sand from my pockets, I wander through the markets,
People do not come to buy, ‘Noor’ speaks with confidence.

इस शहर और गली में अपने अधिकार के लिए,
मुझे इस दुनिया के साथ क्या करना चाहिए, जो चालाकी के जाल में फंसी है?

कुछ लोग सर्दी से बचने के लिए अनाज इकट्ठा करते हैं,
लेकिन ये गोदाम भरे हुए क्यों हैं, छिपे हुए सच के पीछे?

जब मेरे ईमानदार कमाई से मेरे शरीर पर कोई कपड़े नहीं हैं,
पूरा शहर खरीदा गया है, नकली पैसे वाले लोगों द्वारा।

इस समय की आवश्यकता में, मैं अपने श्रम का मूल्य पाता हूं,
जैसे एक जार में फुसफुसाहट भरी हो, वे मेरे आत्मा को टुकड़ों में तोड़ते हैं।

बोझ इकट्ठा करते हुए, वे सरकार की संघर्षों को छुपाते हैं,
जो लोग धैर्य नहीं रखते, वे पैसे के दबावों को नहीं सह सकते।

यह अंततः लोगों के लिए प्रकट होगा,
आप कितनी देर छिपेंगे, उस क्रूर मुखौटे के साथ?

अगर नहरें साफ नहीं होती हैं, तो हम कैसे बचेंगे?
जब बाढ़ का पानी बढ़ता है, तब हम कैसे बचाव करेंगे?

जब वे निकट आते हैं, तो दोस्ती का यह झूठा वादा है,
मैं गा नहीं सकता, ‘अनूप की छाया’ में बैठा हूं।

हमें अपनी उपस्थिति का घमंड नहीं करना चाहिए,
जब देखने वाले की आंखें पत्थर के टुकड़े की तरह होती हैं।

मीठे फलों को बनाते हुए, वे फसल के नेता बन गए हैं,
जीवन की कला में, वे किस्मत के हाथों के साथ खेलते हैं।

जब वह जो हमें सांत्वना देता है, आराम करता है,
हम अपनी जिंदगी को खुशी के आंसुओं से सजाते हैं।

एक कलाकार, एक गुरु, एक व्यक्ति क्या कर सकता है?
दुनिया ने हर कोने में भगवान के स्पर्श के साथ खिल उठी है।

बुजुर्गों के पैरों में बैठकर, वे खुशी और दुःख साझा करते हैं,
सिंहासन पर, वे टूटे हुए लकड़ी के टुकड़ों के साथ शासक बन जाते हैं।

मुझे देखते हुए, आप क्यों संकोच करते हैं?
कौआ बागों को छोड़कर गया, एक काले पंख वाले साथी के साथ।

पादरी कहते हैं कि केवल वे ही मिलेंगे, जो भगवान ने लिखा है,
अपनी-अपनी ज़िंदगी पर ध्यान दें, अपने-अपने साथियों के साथ।

जब वह जो हमें सांत्वना देता है, आराम करता है,
हम अपनी जिंदगी को खुशी के आंसुओं से सजाते हैं।

मैं अपने शरीर, मन और धन को प्यार से दूध पिलाता हूं,
भले ही मेरी विदाई हो, मैं खेलना जारी रखता हूं, जहरीले साथियों के साथ।

अपने जेब से रेत हटाकर, मैं बाजारों में घूमता हूं,
लोग खरीदने नहीं आते, ‘नूर’ आत्मविश्वास के साथ बोलता है।