Lokāṁ dīāṁ miṭhīāṁ galāṁ tē

لوکاں دیاں مٹھیاں گلاں تے
اینج ڈُل کے چنگی نئی کیتی
میں اپنی ذات دا مجرم ہاں
میں رُل کے چنگی نئی کیتی

میرا مول بڑا سی پر توں تے
مینو ککھاں دے پا ویچ دتا
تو تول کے چل بیوپار کیتا
میں تُل کے چنگی نئی کیتی

مینو مان بڑا سی تیرے تے
میرے مان دی خاطر چپ رہندا
چلو غیر تے غیر سی کی کہنا
تو کھُل کے چنگی نئی کیتی

لکھ گیڑے مار تو مسجد دے
نئی ونڈیا درد تے محشر وچ
رب کہنا رب دے بندیاں نو
تو پُل کے چنگی نئی کیتی

Lokāṁ dīāṁ miṭhīāṁ galāṁ tē
Einj ḍul kē chaṅgī naī kītī
Maiṁ apṇī zāt dā mujrim hāṁ
Maiṁ rul kē chaṅgī naī kītī

Merā mūl vaḍā sī par tūṁ tē
Mēnū kakhāṁ dē pā vich ditta
Tū tol kē chal vyopār kītā
Maiṁ tul kē chaṅgī naī kītī

Mēnū mān vaḍā sī tēre tē
Mere mān dī khāṭir chup rahiṁdā
Chalo ghair tē ghair sī kī kahanā
Tū khuḷ kē chaṅgī naī kītī

Lakh giṛē māra tū masjid dē
Naī vaṇiḍā dard tē mashar vich
Rabb kahnā Rabb dē bandiyāṁ nū
Tū pul kē chaṅgī naī kītī

On the sweet words of people,
I swayed, but it wasn’t good.
I’m guilty of my own being,
I wandered, but it wasn’t good.

I had great value, but you,
You sold me for mere straws.
You traded with calculation,
But I weighed things wrong.

I had great pride in you,
I kept silent for my pride.
What to say about strangers,
But you, you failed me openly.

You made countless trips to the mosque,
Yet your pain was not divided in the afterlife.
God speaks to His servants,
But you forgot, and it wasn’t good.

लोगों की मीठी बातों पर
मैं झुक गया, पर अच्छा नहीं किया।
मैं अपनी ही पहचान का दोषी हूँ,
मैं भटका, पर अच्छा नहीं किया।

मेरी बहुत कीमत थी, पर तुमने
मुझे तिनकों के भाव बेच दिया।
तुमने सौदा सोच-समझकर किया,
पर मैंने नाप-तौल में गलती की।

मुझे तुम पर बहुत गर्व था,
मैंने अपने मान के लिए चुप्पी साधी।
परायों से क्या कहना,
तुमने खुलकर मेरा साथ नहीं दिया।

हजार बार मस्जिद के चक्कर लगाए,
पर दर्द बाँटा नहीं गया।
अल्लाह अपने बंदों से कहता है,
पर तुम भूल गए, और अच्छा नहीं किया।